Ik ben nogal een eenzaat van bijna dertig jaar oud en woon op het platteland in een vrijstaand huisje,
met enkel wat oude villaatjes en een moderne veehouderij in de directe omgeving.
Het was putje winter in de vredige buurt en ik lag heerlijk te ronken in mijn warme bedje.
Plots schoot ik wakker. Op het gelijkvloers hoorde ik een gestommel, in de keuken,
dacht ik. Ik sprong op en liep richting kamerdeur. Te laat, zo bleek, want daar stonden reeds vier gemaskerde kerels bovenaan de trap gewapend met keukenmessen, dikke touwen en een pistool.
“Geen kik of je bent er geweest!”, siste één van hen, die het pistool op mij richtte. De drie anderen grepen me vast, bonden mijn handen en voeten samen en begonnen me met hun vuisten en knieën te bewerken. Ik verloor het bewustzijn…
Toen ik rillend bijkwam, lag ik, met een metalen halsband om
en aan handen en voeten geketend, op een houten tafel in het midden van wat een oude stal bleek te zijn.
Verdoofd door de hevige pijn en angst leken de minuten uren te duren, maar opeens hoorde ik naderende voetstappen. Een tamelijk gezette, lang niet zo lelijke vrouw kwam binnen. Ik schatte haar leeftijd zo rond de veertig. “Zo zo”, zei ze, “dus dit is de vangst van vannacht!” Ik protesteerde hevig tegen deze vernederende situatie door aan mijn boeien te snokken en het uit te schreeuwen, maar ik kreeg als antwoord een keiharde slag in mijn gezicht. Even tolde mijn hoofd… “Zo”, begon ze bazig, “misschien moet ik je maar eens wat uitleg geven?” Ze wachtte niet op een reactie van mijn kant en ging verder: “De vier schatjes die je naar hier hebben gebracht zijn mijn zonen. Mijn echtgenoot is al enkele jaren dood en sindsdien onderhoud ik onze boerderij, weliswaar met enkele minder conventionele kenmerken, zoals je wel zal merken…” Bij deze laatste woorden grijnsde ze. “In dit bedrijf werken vele vrouwen, allemaal om te lekkerder, zal je zien, maar die zijn uitsluitend voorbehouden voor mijn zoons. Jij mag, of misschien zeg ik maar beter moet je volledig concentreren op onze dieren. Als het je een beetje geruststelt: je bent hier niet de enige met die taak… We hebben af en toe enkel wat vers zaaigoed nodig!” Ze schaterde angstaanjagend en mijn angst nam reusachtige proporties aan… “Maar nu genoeg gepalaberd! We zullen er eens aan beginnen!” Ze luidde een grote bel aan de buitenkant van de stal en bijna onmiddellijk stonden daar twee bloedmooie jonge vrouwen in werktenue. De boerin vertrok zonder één woord…
Direct begonnen ze me van mijn kleren te ontdoen tot ik volledig naakt, met gespreide armen en benen,
op die tafel lag. Dan verdwenen ze even om snel terug te keren met allerhande gereedschap: rubberhandschoenen, scharen, mesjes, een ijzeren staaf, hout, een immense spuit, een geel plastic plaatje met een nummer op, water, een pot vol brij die op gips geleek, een maatbeker, enz…
Ze deden de handschoenen aan en begonnen al mijn haar weg te scheren. Ik lag daar ondanks de angst en pijn met een reusachtige stijve. Eén nam mijn hoofd en oksels onder handen, de andere hield zich bezig met pik, balzak en bilnaad. Toen alles weg was, zag ik dat ze een vuurtje aanstaken in een hoek van de stal, en de spuit vulden met water. Beiden kwamen weer op me af en doken onder de tafel waar ik op gepositioneerd was. Plots viel onder mijn zitvlak een luikje open en ineens werden mijn billen uiteengeduwd en die spuit in mijn anus gestampt terwijl boven op mij de andere beul stond te duwen. Ik schreeuwde het uit. Toen de spuit van zo’n vijfentwintig centimeters volledig in mijn darmen was doorgedrongen, en ik voldoende opengerekt en al halfbewusteloos was, werd ze volledig in me leeggespoten. Het resultaat was een ontploffing in mijn binnenste: alles wat ietwat vochtig en verplaatsbaar was baande zich een weg naar buiten, het zaad van mijn ontzettende ejaculatie werd handig opgevangen in de maatbeker, de stront en andere smurrie vloeiden rijkelijk over de grond… Met de rest van het ijskoude water wasten ze me, toen mijn uitbarstingen eenmaal weggeëbd waren, helemaal schoon. Nu grepen ze naar het gips. Ze roerden het met water tot een stevige pap en plaatsten de pot over mijn, alweer keiharde, geweer met klokkenspel en verdwenen. Helemaal overstuur door al het gebeurde en overmand door alle emoties viel ik al snel in slaap…