Nog maar een maand in het nieuwe schooljaar en ze was het al zat. Geen enkel interessant persoon in de hele school en zelfs niemand die in haar geïnteresseerd was. Ze was zeker niet lelijk. In feite was ze heel aantrekkelijk. Donker, krullend haar dat kort geknipt was en haar gezicht omlijstte, een lichte huid, maar niet bleek. Dun, sportief, maar niet gespierd, een lichaam waar de meeste mannen wild van zouden worden en diepblauwe ogen die op de oceaan leken.
Maar ze waren allemaal hetzelfde. Net als de vorige school waar ze vandaan kwam, en de school daarvoor, enzovoort. De middelbare school tijd werd beloofd om iets speciaals te zijn, maar iedereen met een beetje hersens kan je vertellen dat het allesbehalve iets speciaals is. Het was dezelfde situatie als op elke andere middelbare school in Nederland, Europa, in de wereld.
Elizabeth Klaasen verveelde zich dood.
Ze was een uitmuntende studente, niet dat dat veel betekende op een school als deze. Van dag tot dag hetzelfde doen zonder ook maar één vriend in de hele wereld eiste zijn tol van Elizabeth. Ze wenste iemand of iets interessants. Iemand uniek. Ze realiseerde zich niet dat ze binnen enkele ogenblikken haar wens zou krijgen.
Elizabeth zat achter in het lokaal en luisterde niet naar het dreunende geluid van de stem van meneer Schultz die maar doorging over een willekeurig onderwerp terwijl ze uit het raam staarde, dagdromend over iets beters.
“Attentie, klas!” De dreunende stem van meneer Schultz werd plotseling beëindigd nadat hij de telefoon van de klas had opgenomen.
“Over een paar minuten komt er een nieuwe leerling in onze klas. Ik wil dat jullie hem allemaal een warm welkom geven en dat hij zich thuis voelt!”
Elizabeth ontwaakte snel uit haar dagdroom.
“Een nieuwe leerling?” dacht ze bij zichzelf, “Waarschijnlijk gewoon een tiener van de middelbare school die geobsedeerd is door sport en feesten, net als de rest”.
Langzaam staarde ze weer naar het raam, terwijl ze stilletjes tegen zichzelf wenste dat dit nieuwe kind misschien wel de unieke persoon zou zijn waar ze om had gevraagd. Ze hoopte er maar niet te veel op.
“Iedereen! Verwelkom onze nieuwe leerling, meneer ——.”
Elizabeth lette niet goed op en had de naam van de leerling niet gehoord. Het kon haar ook niet echt schelen. Gewoon weer een naamloze leerling die opging in de groep. Ze wierp een snelle, terloopse blik op de persoon die door de deuropening liep.
Ze keek even dubbel.
In het klaslokaal liep een lange, magere figuur die schuchter een grote hardcover voor zich hield en verlegen slenterde als een kind dat voor het eerst zonder zijn ouders was. Hij was gekleed in een zwarte, nauwsluitende jas met capuchon en daaronder een karmozijnrood overhemd met een donkere, slanke spijkerbroek en blauwe Converse tennisschoenen. Zijn donkerbruine, krullende haar was licht in de war en viel over zijn voorhoofd, kwam iets over zijn wenkbrauwen heen en groeide ongeveer een centimeter voorbij zijn kaaklijn naar beneden. Maar wat echt opviel waren zijn ogen. Diepgroene ogen die leken te knallen bij zijn lichte huidskleur.
Ze trilde bijna van opwinding over de verlegen jongen. Haar ogen werden groot van verbazing. Hij was precies wat ze had gewenst.
Ze luisterde naar de rest van de klas die zachtjes gniffelde en grapjes maakte over het uiterlijk van de nieuwe jongen, maar ze was op slag verliefd op hem.
“Ik ben bang dat we geen stoelen meer vrij hebben, maar we hebben wel een leerling die vandaag afwezig is, ga daar maar zitten, het is achteraan bij het raam, naast mevrouw Klaasen,” zei meneer Schultz, terwijl hij tussen zijn tanden door grijnsde. Hij had er net zo’n hekel aan om hier te zijn als Elizabeth, misschien wel meer.
Elizabeth realiseerde zich al snel dat hij was aangewezen om direct achter haar te zitten. Ze was bijna sprakeloos, maar door vastberadenheid liet ze een kleine glimlach en een simpel “Hoi” horen.
Hij reageerde niet. Niet verwonderlijk, want zijn hoofd was naar de grond gericht. Hij liep snel naar zijn stoel, duidelijk in een poging om aan de kritische blikken van de klas te ontsnappen. Hij ging op de hem toegewezen stoel achter Elizabeth zitten en begon rustig de grote hardcover te lezen. Elizabeth merkte uit een sluwe blik achter haar schouder op dat hij een leesbril droeg. Hij zag er bijna leuker uit met die bril op.
Het vrije uur ging voorbij zonder een enkel geluid van de nieuwe jongen en net zo snel als hij binnenkwam, was hij het lokaal weer uit toen de bel ging. Elizabeth wilde hem vangen en proberen een gesprek aan te knopen. Tot haar teleurstelling had ze geen andere lessen met hem en ze zag hem pas aan het eind van de schooltijd die dag.
Elizabeth zag hoe hij nog meer ongemerkte boeken uit zijn kastje haalde en ze in een heren draagtas stopte. Hij was een echte boekenwurm, net als zij.
Ze wilde hem nog een keer benaderen, maar werd aan de kant geduwd door een groepje dat zichzelf de stoerste van de school noemden. Ze liepen naar de nieuwe jongen toe.
“Mooie tas, flikker!” zei een van de grote gasten terwijl ze de tas van de jongen mepten. De tas vloog door de gang en de boeken erin gingen verschillende kanten op. Hij zuchtte terwijl hij zijn handen in zijn zakken stak en zijn wangen knalrood begonnen te blozen. Hij leek bijna te gaan huilen. Langzaam liep hij naar zijn boekentas die vertrapt werd door de passerende leerlingen die deden alsof ze hem niet opmerkten.
Elizabeth liep naar hem toe en raapte de twee boeken op die voor haar voeten terecht waren gekomen. Ze pakte ze op en liep naar hem toe.
“Hier” zei ze met een bijna moederlijke stem terwijl ze zich bukte om hem de boeken te overhandigen.
Hij keek met puppyogen naar haar op. Het smaragdgroen van zijn ogen leek te schitteren in het fluorescerende licht van de schoolgangen.
“Oh, dank je.” Zijn stem was zacht en bijna vlak.
“Het spijt me van die jongens. Dat zijn de pestkoppen van de school. Pas de volgende keer maar voor ze op.” Zei ze met een geruststellende glimlach op haar gezicht.
Hij knikte simpelweg en legde de boeken terug in zijn tas. Hij begon zich om te draaien toen ze hem tegenhield.
“Hé,” zei ze terwijl ze zijn arm vastpakte om zijn aandacht te trekken, “Ik, eh, heb je naam niet meegekregen.”
Hij glimlachte lichtjes en zijn ogen lichtten op.
“Christoph Konings. Aangenaam.” Hij stak zijn arm uit om haar de hand te schudden.
“Elizabeth Klaasen. Ook leuk jou te ontmoeten.”
Ze kon het niet helpen, maar zijn gladde handen vielen haar op.
“Hé, ik ga na school wat drinken. Heb je zin om mee te gaan?”
Hoe kon ze nee zeggen?
Ze liepen dicht tegen elkaar aan door hun kleine Noord-Hollandsje stadje. Ze stelde een plaatselijk koffietentje voor waar ze naartoe konden gaan omdat hij geen idee had waar hij heen moest in het stadje. Alles lag dicht bij elkaar, dus de koffieshop was maar een paar straten van school vandaan.
Toen ze bij de winkel aankwamen, bestelden ze allebei en gingen ze aan een kleine tafel met twee stoelen zitten. De zaak was eigenlijk een kloon van Starbucks, maar had nog steeds een lokaal tintje.
De twee raakten aan de praat terwijl ze nipten van de gemberthee die ze allebei bestelden. Ze hoorde dat hij uit Amsterdam kwam en dat zijn vader was overgeplaatst voor zijn werk. Voor haar gold hetzelfde. Haar moeder was voor haar werk overgeplaatst uit Utrecht en woonde pas een maand of vier in hun stad. Hun beide ouders waren gescheiden en nog niet hertrouwd en ze waren niet op zoek naar iemand op korte termijn.
Ze voelden zich op hun gemak om met elkaar te praten. Het voelde bijna natuurlijk. Dit was hen nog nooit overkomen. Ze hadden dezelfde smaak wat betreft films, literatuur en muziek.
Ze dronken hun drankjes op en liepen de winkel uit.
“Nou, aangezien je nieuw bent in deze stad, wil je dat ik je rondleid?” vroeg Elizabeth hoopvol.
“Tuurlijk, dat zou geweldig zijn.” Antwoordde hij haar met een zelfverzekerde glimlach, iets wat hij nog nooit in zijn leven had gedaan.
Ze liepen dicht tegen elkaar aan door de kleine stad. Als je niet beter wist, zou je denken dat ze een stel waren dat al een tijdje samen was.
Ze beschreef de stad terwijl ze samen liepen als een grote stad waar maar zo’n twintigduizend mensen in pasten. Ze maakte geen grapje. Alle belangrijke voorzieningen, winkels en zelfs buurten lagen op korte loopafstand van elkaar. Zelfs hun huizen waren maar twee blokken van elkaar verwijderd. Net Manhattan.
Het werd laat en ze besloten terug naar huis te gaan. Ze bereikten eerst haar huis. Het was een middelgroot huis, gemaakt voor twee of drie mensen. De tuin werd netjes bijgehouden en ondanks dat er bijna geen bladeren meer vielen, was het gazon brandschoon.
“Bedankt dat je me hebt rondgeleid.”
“Graag gedaan, bedankt voor het meelopen naar huis,” zei ze met een vrolijke toon.
“Weet je,” zei hij met een serieuzere toon en snel de grijns van zijn gezicht vegend, “ik heb echt niet veel vrienden. Eigenlijk helemaal geen. Jij bent eerlijk gezegd de eerste persoon met wie ik zo optrek in ongeveer twee jaar…”
“Ik weet hoe je je voelt,” onderbrak ze hem door haar dunne wijsvinger op zijn lip te leggen, opnieuw haar moederlijke toon gebruikend.
Er viel een stilte van ruim vijfenveertig seconden. Ze staarden in elkaars ogen met een lege blik.
“Uh, nou…ik denk dat ik je morgen zie?” zei hij, terwijl hij uit zijn trance ontwaakte.
“Oh…uh…oh, ja. Ik zie je morgenochtend. Welterusten, Christoph.” Ze zei dat ze achteruit liep naar haar deur, nog steeds met haar gezicht naar hem toe.
“Welterusten, Elizabeth. Oh, noem me maar Chris.”
Ze glimlachte, “Jij mag me Liz noemen.”
Hoofdstuk II: Liefde?
Elizabeth zwaaide naar hem terwijl ze haar voorportaal opende. Ze keek toe hoe hij door de straat terug naar zijn huis liep voordat ze de deur sloot.
Haar moeder zat in de woonkamer koffie te drinken en te werken aan een nieuwe opdracht waar Elizabeth geen interesse in had. Ze groetten elkaar snel en zoals altijd ging ze meteen naar haar kamer om zich tot het avondeten bezig te houden.
Ze kon haar gedachten niet afleiden van de nieuwe jongen die ze had ontmoet. Ze speelde de middag met hem keer op keer na in haar hoofd. Niet alleen was hij de eerste echte vriend die ze ooit had gehad, maar ze merkte ook dat ze steeds meer bij hem wilde zijn. Nooit eerder had ze zulke gevoelens voor iemand anders gehad. Was het gewoon verliefdheid of iets meer?
De klok sloeg zeven uur en haar moeder riep haar naar beneden voor het avondeten. Ze aten samen en praatten over hun dag. Dit was waarschijnlijk het enige dat Elizabeth deelde met andere tieners; ze was niet erg close met haar ouders.
Tijdens het eten had ze het niet over Christopher, maar het was het enige waar ze aan kon denken. Ze hoopte maar dat hij op hetzelfde moment aan haar dacht.
De rest van de avond verliep normaal, Elizabeth werkte aan de computer en haar moeder hield zich op in de studeerkamer. Het was 11 uur toen ze besloot naar bed te gaan.
Ze kon niet slapen.
Ze woelde en draaide in een poging in slaap te vallen, maar haar hoofd werd geplaagd door beelden van haar nieuwe verliefdheid, of dat was wat ze zichzelf steeds voorhield. Niets meer dan een onschuldige verliefdheid op de middelbare school.
Het duurde bijna twee volle uren voordat ze in slaap kon komen, maar het mocht niet baten. Pas een uur later werd ze wakker uit een droom. Het soort droom dat ze nog nooit had gehad. Haar dekens waren doorweekt van het zweet, maar het was geen nachtmerrie. Ze keek naar haar middel en zag dat haar slipje druipte. Ze had een seksdroom en je kunt wel raden over wie het ging.
De klok gaf 3:20 uur aan. Over minder dan vier uur moest ze opstaan. Ze wist de enige manier om vannacht te kunnen slapen.
Ze sloot haar ogen en bracht beelden van haar droom die ze zich kon herinneren weer voor de geest en streelde langzaam haar buik. Ze tilde haar shirt op om haar blote huid aan te raken, terwijl ze zich voorstelde dat het Chris’ gladde handen waren en niet de hare. Haar linkerhand ontmoette de onderkant van haar rechterborst. Ze nam hem zachtjes in haar hand en masseerde hem langzaam.
Ze tilde haar shirt op tot aan haar sleutelbeen om haar C cup borsten bloot te leggen. Ze maakte zachtjes cirkels met haar vingers rond haar tepelhof. Haar tepels werden meteen stijf. Ze begon er zachtjes aan te draaien. De rillingen liepen over haar lichaam toen ze zich voorstelde dat hij het deed en niet zij. Ondertussen was haar rechterhand langs haar gespierde buik naar de tailleband van haar slipje gegaan. Ze plaagde zichzelf door langzaam op en neer langs haar schaambeen te bewegen, met elke beweging dichterbij komend.
Haar rechter middelvinger raakte al snel haar clitoris. Ze trilde van genot en liet een klein piepje horen. Ze beet op haar onderlip om te voorkomen dat er nog meer geluid ontsnapte toen ze zich herinnerde dat de kamer van haar moeder vlak naast de hare was. Zachtjes liet ze haar middelvinger kleine cirkeltjes maken rond haar kleine clitje. Ze lekte nu al door haar slipje heen. Ze tilde haar benen op en verwijderde de eenvoudige witte katoenen stof om haar druipende spleetje bloot te leggen.
Haar rechterhand ging naar beneden, naar haar blote kutje. Twee vingers begonnen op en neer te bewegen langs de lengte van haar natte opening. Haar onderlip werd rood terwijl ze zich steviger vastklemde, proberend het niet uit te schreeuwen van genot. Ze vond een alternatief. Ze greep de kraag van haar shirt en beet er stevig op.
Langzaam ging ze door met wrijven over haar gladde gaatje. Ze bouwde steeds meer snelheid op tot haar vingers vanzelf bij haar naar binnen gleden. Ze hijgde en haar ogen werden groot bij die actie.
Ze hield van dit gevoel. Ze stelde zich voor dat het Chris’ pik was die langzaam haar kleine gaatje binnendrong.
Eerst bewoog ze langzaam haar middel- en ringvinger in en uit haar kutje. Bij elke stoot kwam er een gedempt gepiep door haar shirt.
Ze begon zich voor te stellen dat Chris degene was die in en uit haar strakke, maagdelijke kutje vertrouwde. Ze wilde dat hij haar eerste was. Ze stelde zich voor hoe hij haar stevig vasthield terwijl hun lippen elkaar ontmoetten en hij diep in haar bleef stoten.
Haar lichaam trilde meer en meer. Elke seconde die voorbijging bracht haar dichter bij haar groeiende hoogtepunt. Ze stootte haar vingers krachtig in en uit haar steeds natter wordende kut. Haar lichaam sloot zich toen en haar heupen begonnen te bokken terwijl haar rechterhand zijn vingers zo diep mogelijk in haar kut duwde en haar linkerhand in haar rechterborst kneep.
Haar lichaam stuiptrok in het grootste orgasme van haar leven. Ze hield de stoten van haar vinger gelijke tred met haar orgastische samentrekkingen. Een gedempte schreeuw van pure extase kwam uit haar met speeksel doordrenkte shirt terwijl haar ogen zich sloten. Ze dacht eraan dat hij met haar zou klaarkomen. Zijn pik zou diep in haar begraven zijn als hij klaarkwam, haar binnenste vullend met zijn dikke zaad op haar commando. Ze zouden allebei eenstemmig elkaars naam schreeuwen en instorten van hun krachtige orgasmes.
Ze lag uitgeput in een plas van haar eigen sappen. Haar hele bed was bedekt met zweet. Het beeld van Chris die naast haar lag na de meest heerlijke ervaring kwam in haar op. Ze trok de dekens over haar lichaam, klaar om in slaap te vallen.
Ze dacht eraan om naast hem te knuffelen.
Haar wang tegen zijn borst drukken en luisteren naar zijn rustige hartslag.
Ze zou hem stevig vasthouden en hij zou zijn armen zachtjes om haar heen slaan in een warme, liefdevolle omhelzing.
Ze begon zich suffer te voelen.
Haar oogleden werden zwaar en ze viel al snel in een diepe slaap.